Кунигунда Швабская م يناير 1202 و 13 سبتمبر 1248 - جرد الجدول

Bożena (zwana także Beata, Beatrycze) była córką króla czeskiego Wacława I i jego żony Kunegundy Hohenstauf. W 1243 poślubiła margrabiego brandenburskiego Ottona. Jej posagiem były zapewne Górne Łużyce. Nie wiadomo czy margrabiowie brandenburscy uzyskali ten obszar jako wiano czy może jako zastaw. Bożena zmarła we Wrocławiu i została pochowana w miejscowym klasztorze klarysek. Bożena i Otton III mieli sześcioro dzieci: Jan III Praski (ur. 1244; zm. 1268) Otto V Długi (ur. ok. 1246; zm. 1298) Albrecht III (ur. ok. 1250; zm. 1300) Otto VI Mały (ur. 1255; zm. 1303) Kunegunda (zm. ok. 1292) ∞ 1264–1269 Bela, książę Slawonii ∞ 1278 książę Limburgii Walram V (zm. 1290)

Był drugim synem margrabiego z Salzwedel Ottona III Pobożnego i jego żony Bożeny, córki króla Czech Wacława I. Po śmierci ojca w 1267 wraz ze starszym bratem Janem III (wkrótce zmarłym) oraz młodszymi Albrechtem III i Ottonem VI Małym objął rządy w odziedziczonej części Brandenburgii. Tytuł margrabiowski bracia dzielili także z trzema kuzynami ze Stendal. W 1272 dokonał podziału kraju z młodszymi braćmi. Otto był blisko związany z Czechami (za sprawą pokrewieństwa z królem czeskim Przemysłem Ottokarem II – Otto był jego siostrzeńcem) i w większym stopniu zajmował się sprawami tamtejszymi, niż swoim własnym krajem. W 1271 uczestniczył w czeskiej wyprawie na Węgry, wspierał też króla czeskiego w jego sporze z Rudolfem I Habsburgiem – w 1278 wziął udział w bitwie pod Suchymi Krutami, w której Ottokar zginął. Objął wówczas kuratelę nad synem i następcą Ottokara, młodym Wacławem II. W 1279 zawarł układ z Rudolfem Habsburgiem, zrzekając się w imieniu Wacława zdobytych przez Ottokara Austrii, Styrii i Karyntii oraz oddając mu na pięć lat Morawy, a sobie gwarantując regencję w Czechach. Wywiózł wówczas młodego władcę do Brandenburgii. Rządy Ottona w Czechach nie były zbyt szczęśliwe dla tego kraju – wśród ludności narastała niechęć wobec regenta oskarżanego o okrucieństwo, jak również wobec cudzoziemców (głównie Niemców), którymi się otaczał. Z rządów zrezygnował na rzecz matki Wacława w 1283 w zamian za wysokie odszkodowanie. Do Pragi wrócił wówczas Wacław. Po śmierci Rudolfa Habsburga w 1291 jako głowa ottońskiej linii brandenburskich Askańczyków uczestniczył w elekcji nowego króla niemieckiego. Wdał się przy tym w spór o skorzystanie z praw elektorskich należnych władcom Brandenburgii ze swym kuzynem, Ottonem IV ze Strzałą, który przewodził młodszej linii rodu. Otto Długi popierał wówczas Adolfa z Nassau, a Otto ze Strzałą należał do partii habsburskiej. Żoną Ottona była Judyta (Jutta) z Hennebergu. Dzięki temu małżeństwu, po śmierci brata żony, Ottonowi przypadła część hrabstwa Hennebergu oraz Koburg. Spośród dzieci przeżył go tylko jeden syn, Herman, który został jego następcą, oraz córki: Beatrycze, zm. 1316, żona księcia świdnickiego Bolka I Surowego, a następnie księcia kozielskiego i bytomskiego Władysława; Matylda, zm. 1298, żona księcia wrocławskiego i krakowskiego Henryka IV Probusa; Judyta (Jutta), zm. 1328, żona księcia Saksonii-Wittenbergii Rudolfa I.

Małgorzata była córka króla Czech Wacława II i jego pierwszej żony Guty. Zapewne w styczniu 1303 poślubiła księcia brzesko-legnickiego Bolesława III Rozrzutnego. Małżeństwo miało początkowo charakter formalny z powodu zbyt młodego wieku nowożeńców (Bolesław miał 11 lat, Małgorzata niecałe 7). Dopełnienie nastąpiło zapewne w latach 1308-1310.

Małgorzata nie otrzymała stosownego wiana. W 1308 jej mąż opanował księstwo opawskie. W maju 1311 Bolesław Rozrzutny zawarł w Ołomuńcu układ z swoim szwagrem królem czeskim Janem Luksemburskim. Na jego mocy w zamian za 8000 grzywien zwrócił księstwo opawskie Czechom i zrezygnował z posagu żony. Odpowiedni dokument wystawił Bolesław w Ołomuńcu 11 czerwca 1311.

• http://genealogia.okiem.pl/sienkiewicz_henryk.htm

Elle fut la fille cadette du prince d'Opole Ladislas II et de son deuxième mariage avec la princesse Euphémie, la fille du duc Siemovit III de Mazovie.
1378/1386, elle épousa le duc de Żagań–Głogów Henri VIII le Moineau.
1397-1420, à la mort de son époux, elle régna comme douairière sur (aujourd'hui en Pologne) Zielona Góra et Kożuchów du duché silésien.
1420, elle mourut à Kożuchów.

Il fut le fils ainé de Henri VIII le Moineau, duc de Głogów de la dynastie silésienne des Piast et de son épouse Catherine, fille de Ladislas II d'Opole.
1412, après le partage avec ses frères, il conserva Żagań ou Sagan du duché de Żagań ou Sagan en Silésie.
1413, avec son mariage, il prit possession du duché de Przewóz.
1420, il accomplit fidèlement ses fonctions de vassal du royaume de Bohême et, il prit part à la première croisade anti-hussite de l'empereur du Saint-Empire romain germanique Sigismond de Luxembourg.
1438, après la mort de l'Empereur Sigismond Ier, il rendit l'hommage féodal à l'empereur du Saint-Empire romain germanique Albert II de Habsbourg et, en récompense de sa loyauté, le nouveau roi lui accorda le droit de frapper des pièces de monnaie à Szprotawa et à Żagań.

Il fut la fille du duc Frédéric Ier de Brunswick-Wolfenbüttel et d'Anne de Saxe.
Elle fut la sœur d'Anne, mariée au duc Frédéric IV d'Autriche.