Богуслава Дочь Выша из Неговицы
From Rodovid AR
| سلالة | ? |
| الجنس | أنثى |
| الإسم الكامل | Богуслава Дочь Выша из Неговицы |
| الأولياء | |
الأحداث
الميلاد: Княжество Польское
ولادة الطفل: ♂ Пётр Лигеза [Лигезы]
الزواج: ♂ Миронег сын Держикрая [?]
الوفاة: Княжество Польское
ملاحظات
Jak wynika z powyższych ustaleń, pisząc o początkach Muszyny nie można powoływać się ani na autentyczny dokument dla prepozyta Adolfa, ani na falsyfikat dla cześnika Demetriusza. Tym samym pierwsza niezbita wzmianka o Muszynie jako miejscowości (ale jeszcze nie mieście) pochodzi z dokumentów z 18 i 23 maja 1288 roku i dotyczy ugody zawartej wówczas29 między komesem Mironiegiem (synem Dzierżykraja, kasztelana połanieckiego w latach 1246 – ok.1270, a zmarłego przed 1288 rokiem) i jego żoną Bogusławą – jako spadkobierczynią zmarłego przed 30 września 1279 roku kanonika (od 1262 r.) i scholastyka (od 1277 r.) katedry krakowskiej, Wysza z Niegowici herbu Półkozic31. Według Stanisława Zachorowskiego32 Mironieg był bratankiem Wysza, zaś jego żona Bogusława – wnuczką Wysza, który miał zostać duchownym po śmierci swej żony. Wysz z Niegowici zapisał swoje dobra prywatne – wieś Świniarsko koło Nowego Sącza i wieś Muszynę – biskupowi krakowskiemu Pawłowi z Przemankowa. Przy czym charakterystyczne jest, iż w akcie ugody z 1288 roku określono: „Mussina iacet sub Ungaria” – czyli leży na granicy z Węgrami.
DZIFR ---1\ KRAJ [kas/telan wojnicki w 1224], jeden z kOlnesow Les7ka Białcgo, sądząc 7 imienia nale7ał do rodu Rawitów. W r. 1224 był kasztelanem wojnickim, w 1228 1229 występował w otoc7eniu Grzy- Inisławy jako kasztelan sądccki, w r. 1246 był jeszc7e prawdopodobnie kasztelancm poła- nieckim, nie nale/ał jcdnak do grupy panów najbliższych Bolesławowi Wstydliwcnlu; \vpływy Rawitów na dworze krakowskim osłabły. Jcgo synami byli zapewne D:zicdr- żykrajowice Piotr i Mironieg, występujący bez urzędów w późniejsLych dokumentach.
Dzierżykraj i Wysz byli ostatnimi męskimi przedstawicielami swojego rodu. Dzierżykraj miał tylko jedną c. Bogusławę, która przed 1288 r. została wydana za mąż za komesa Mironiega syna Dzierżykraja kaszt. połanieckiego. Mironieg zrezygnował wówczas z pretensji do wsi Muszyna i Świniarsko, zapisanych przez zmarłego Wysza na rzecz dóbr stołowych biskupstwa krakowskiego. Z ręką Bogusławy Mironieg przejął Niegowić, po nim zaś dziedziczyli tę posiadłość jego potomkowie po mieczu, m.in. Jan Pakosławic z Niegowici h. Półkozic.
Zarówno Marszowscy jak i Niewiarowscy wywodzili się z tego samego pnia rodowego Półkoziców co Ligęzowie i Rzeszowscy, zaś ich XIII-wiecznym przodkiem był Mironieg Dzierżykrajowic, który przed 1288 r. przejął Niegowić wraz z ręką Bogusławy, córki Dzierżykraja z Niegowici i bratanicy kanonika Wysza, fundatorów kl. w L.-T. (Kurtyka, Krąg → p. e, s. 61 i pass.).
Fundacja, klasztor i jego uposażenie, sądownictwo prep. [1262-6] br. Wysz kan. krak. i komes Dzierżykraj i intencji zbawienia swego rodu (pro salute consanguinitatis nostre)1 fundują kl. i kościół zakonu braci mniejszych [Braci od Pokuty Błogosławionych Męczenników] pod wezw. Ś. Małgorzaty w L. i uposażają go dobrami ziemskimi → Libichowa p. 2. Prędota bp krak. daje klasztorowi dzies. [z wsi powstałych] na nowych porębach oraz [prawo udzielania] odpustu do 40 dni, zaś ks. Bolesław Wstydl. zatwierdza fundację i nadaje kl. imm. sąd. i ekon. (KK 1 s. 87-8, akt znany z kopii z datami 1201 i 1250, której podstawą był zapewne fals. z końca XIII w., zestawiający niespójną grupę świadków współczesnych fundacji i nie odpowiadających dacie 1250;
من الأجداد إلى الأحفاد
